Hallo,allemaal. Ik zit nu achter een toetsenbord wat zo versleten is dat ik voor de helft an het blindtypen ben. Dus waaeschijnlijk nog meer typ-fouten. Even nog iets over Peking> Er is geen fiets die in het donker met licht op rijdt. ook de kleine omgekeerde bakfietsen niet en ander soort drie wielers. Daar komt nog bij dat ze net zo makkelijk tegen het verkeer in rijden en daar wordt je minder vrolijk van. Toch heb ik nog nooit een ongeluk gezien. Goede gaos is ook organisatie. De mensen op straat roggelen en spugen zo hard mogelijk dat het een lieve lust is. Het waren zomaar een paar dingen die me opvielen. Nu weer over onze medereizigers: De eerste vraag in het hostel door medereizigers is: Where are you coming from?? Altijd in het Engels want dat is de voertaal in dit wereldje. Je kunt het vergelijken met mobiel bellen in Nederland. De eerste vraag is dan meestal: waar zit je? De tweede vraag is: reis je alleen? De derde vraag is : Ben je al lang op reis? De vierde vraag is: Waar ga je naar toe? En de vijfde vraag is geheid : Hoe heb je zolang vrij kunnen krijgen?? Dit zijn zo ongeveer de begingesprekken van omze jeugdige reizigers. We krijgen al een aardig beeld over de diverse reizigers en vooral de fantastische verzinsels dat ze voor een groot bedrijf werken of opdrachten moeten uitvoeren, alleen hoor ik nooit een naam van een bedrijf. Ik zal niet zeggen dat het allemaal verzonseld zijn, maar we hebben er wel veel gezien. De ene avond vertellen ze dat over een paar dagen naar Libie gaan en een avond later zeggen ze tegen Olga dat ze naar Russland gaan. We hebben besloten om de volgende keer als iemand ons iets vraagt over onze reis, we gaan vertellen dat we pinguins van de zuidpool naar de noordpool moeten brengen in opdrachht van Greenpeace om het klimaat te stabiliseren.

Maandagmiddag weer op de fiets naar een zes tellende winkel waar je voor 90 procent alleen maar kleding kunt kopen. Wat ze hier 6 verdiepingen noemen is bij ons 5, omsat ze hier de begane grind als verdieping 1 rekenen. Na 15 min. stond deze jongen dus weer buiten. Terug naar het hostel om lekker uit te rusten. Taxi besteld om treinstation west te komen en om 17.20 uur in de taxi De trein vertrekt om 19.03 uur dus tijd zat zou je zeggen. Nou ik vond het toch maar spannend worden, want het verkeer zat muurvast. Om 18.35 bij het station. Dat wil zeggen dat je nog een heel eind moet lopen voordat bij de ingang bent, want die taxi rijdt niet tot aan de trein. Nog snel een broodje bij KFC en dan snel door de kaartjescontrole.We hebben een kaartje voor wagon nummer twee die natuurlijk helemaal achteraan staat.( lees vooraan in het treinenstel) Maar als je bij wagon 19 de trein ziet dan is het een klere eind lopen met je bagae om je nek. Dus Jenekke je ziet ik sport gewoon door hier. Na 10 minuten zet de trein zich in beweging richting Pingyao. 13 uur later komen op onze bestemming aan. ( makkie na die tanssiberie reis) We hadden een hard-sleep besteld en dat klopte dus. Sommige dingen nemen ze wel erg letterlijk hier.Het hou in dat je snel contact hebt met he mederezigers en dat je met drie man cq vrouw boven elkaar slaapt. Nu is tussen de beddeb weinig ruimte en lage wij in het middelste bed wat inhoud dat je allemaal bewegingen moet maken die je anders alleen in het circus ziet om in je nestje te komen. Gelukkig hebben mijn medepassagiers geholpen met in en uitstijgen. Nu is het zo dat iedereen een kaartje heeft, waar precies op staat welk bed voor jou is. Kom ik bij mijn bed , ligt er een Chinees in. Die heb ik meteen maar een etage hoger gestuurd.

We hebben ook een nieuw woord aan het woordenboek toegevoegd. Te wetem: cibilitie. Een cibilitie is het meervoud van een sabbatical als deze meer dan 5 jaar duurt. Het is maar dat je het weet.

Dat was even tussendoor. Nu de trein. Om 03.00 uur moest ik even naar het toilet. Moeilijk mijn bed uit, want ik had geen hulp. Mijn slapies bijna allemaal wakker gemaakt en ik op mijn sokken naar de plee.. In de WC is het een natte zooi, dus probeer ik twee minder natte plekken te vinden om mijn voeten neer te kunnen zetten. Een gat in de grond en niemand die het lukt om in een schommelende trein in dat gat te mikken.Opgelucht ui de WC en even een shaggie roken in de rookruimte en eeen spelletje kaarten op mijn i-pod.Geen vloerbedekking hier, maar stalen platen zodat je snel koude voeten krijgt. Opeens merkte ik dat mijn knip niet in mijn broekzak zat. Terug naar de coupe. Alles lijkt op elkaar, dus een coupe te vroeg. Ik graai met mijn hand door dat bed, zit ik een kerel over zijn hoofd te aaien. Snel weg de volgende coupe en gelukkig was mijn knip uit mijn broekzak gevallen en laf tussen de lakens. Iedereen slaapt dus gewoon met zijn kleren aan, vandaat dat er gauw iets uit je zakken valt. Ik dacht nu ik hier toch ben kan ik mijn schoenen ook wel opzoeken. Die had ik ergens op de grond gezet.Kruipend over de vloer in het licht van mijn i-pod op zoek naar mijn schoenen. Niet te vinden. Verder zoeken. Opeens schrik ik me rot omdat ik een hand zie hangen van de persoon die op het ondertse bed ligt. Het leek wel een horrorfilm. Om 07.35 komen we in Ping-qao aan, waar we netjes opgewacht worden om naar het hostel gebracht te worden. Het stadje dateerd van het jaar 1360 en de muur om het oude geseelte is in originele staat. Binnen de muur zijn allemaal wijken die op de hutongs van Peking lijken.. We hebben de hele muur in het rond gelopen.

Nog even een laatste verhaaltje. In het hostel komen we een jongedame tegen en Olga vroeg wat voor werk ze deed. Ze antwoorde : ik ben rechercheur van de kinderporno. Maar ik verstand : Regiseur van kimderporno. Dus ik zei tegen Olga , kom we gaan we zitten hier helemaal verkeerd. Alles is nog goedgekomen. Luitjes tot de volgende keer, Alles gies hier. Veel liefs en groeten van Olga en Frans.